پاکستان و اسامه بن لادن , گاو شیرده بمنظور باج گيری از آمريکا و عربستان سعودی

زیر بنای سیاست خارجی پاکستان همیشه بر پايه اخاذی و تکدی و به هروسیله و به هر طریق و از هر منبع و برای هر منظور

مشروع و نامشروع استوار بوده و هست. 

همانطور که سیاست داخلی و خارجی حکومت حاکم در ايران بر اساس بحران آفرینی قرار داشته

جالب است که سیاست خارجی و داخلی ایالات متحده در برخورد با دو سیاست مذکور به گرداب اجرای سیاست های داخلی و خارجی چند پهلو و غالباً غير ایده آل و پرهزينه در داخل و خارج کشور در غلتيده و بطورکلی برپايه بهره برداریهای تبليغاتی و ایجاد بحرانهای وسیع تبلیغاتی در داخل و خارج از کشور روزگار را گذرانیده و مسیر ضعف تدریجی در زمينه جلب اعتماد و پشتيبانی ملی و بین المللی را می پیماید .

آمریکا در اين راستا متحمل زيانهای نامطلوب گردیده و از درون به نوعی تحلیل نيرو در بسیاری زمينه ها گرفتار ميباشد. یکی از بزرگترين نشانه های اين ناهنجاری ها انتظار همکاری حکومت دموکرات از حزب جمهوریخواه که خود طی دهه اخیر مسئولیت همه نابسامانيهای اقتصادی و سیاسی در آمريکا و در عرصه جهانی به عهده دارد , ميباشد. بدیهی است که چنين حزبی با سابقه ای که به آن اشاره شد هر گز در درمان دردهای موجود به حکومت دموکرات کمکی نخواهد نمود 

اين شیوه های رقابت عملاً به روند تضعیف تدریجی کمک ميکنند. اين رقابتها در حالیست که ایالات متحده آمريکا بیش از هروقت ديگر در تاریخ خود به قاطعيت و شفافيت استراتژیکی و تاکتيکی در همه زمينه ها نيازمند است

سیاستهای مذاکراتی و باج دادن به منظور پشتیبانی خریدن و همکاری خریدن از کشورهائی که زمامداران آن فاسدند و به هيچوجه به منافع ملی دوربرد خودشان توجه ندارند و فقط به پُرکردن جيبهای گشاد خود و افزایش سپرده های بانکی شان در خارج از کشورهای خود اندیشیده و می اندیشند هرگز برای آمريکا فايده ای نداشته و نخواهند داشت وآمريکائیهای پرداخت کننده مالیات چنين روش و روندی را نپسنديده و نمی پسندند. 

تجربه ثابت کرده است که هر چه بیشتر به ميزان باجها و کمکها به منظور جلب همکاری و پشتيبانی به هر دولتی و به هر بهانه ای در هر جای دنيا افزوده شده منجر به نبرد قدرت در داخل کشور کمک گيرنده بخاطر تصاحب سهم بیشتر از کمکها مخصوصاً اگر نقدی بوده شده است و به مردم آن کشورها کمک مورد نظر نرسیده و به بهبود روابط آن ملت با ملت آمریکا کمکی نکرده است. مذاکره و اصرار بر توسعه روابط با زمامدارانی که هرگز از پشتیبانی و داشتن نمایندگی از طرف ملت خودشان برخوردار نيستند نيز باعث ایجاد روابط مطلوب با ملت مورد نظر نگرديده است و تاريخ نشان ميدهد که هر اقدامی برای حفظ منافع ملی آمریکا از اين راهها با موفقيت مواجه نشده اند .

با صميمیت

جليل بهار